Op 4 mei j.l. gingen we wandelen in de duinen bij Castricum. We voelden ons avontuurlijk, daarom besloten we niet onze standaard route richting strand te nemen, maar ons onbekende wegen in te slaan. Zo kwamen we bij een pad dat wit zag van de 'sneeuw': een pluizig goedje dat het hele pad, evenals de planten aan weerszijden ervan, bedekte. Populierenzaad, wist ik, en ik zag al gauw de populieren staan. Ik had wel vaker zulke 'sneeuw' gezien langs populierenlanen, maar nog nooit in deze grote hoeveelheden.
Uiteindelijk kwamen we toch bij het strand. Ook daar wachtte ons een verrassing: een brede band zeeschuim. Dit schuim wordt veroorzaakt door de in zee drijvende schuimalgen, met de naam Phaeocystis. In het late voorjaar is er voldoende voedsel en veel zonlicht en is het zeewater al iets opgewarmd, waardoor de algen zich zeer snel kunnen vermenigvuldigen. Deze algen vormen kolonies die omgeven worden door een laag gelatine. Als zo'n kolonie afsterft, wordt de gelatine door de golven tot schuim opgeklopt, en door de wind en stroming naar het strand gevoerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten